تصور کنید در شهرتان به اندازه ۴ ماه ذخیره آب باقی مانده باشد.این وضعیتی است که شهر کیپ‌تاون اخیرا با آن روبرو بوده است. در این سخنرانی، Lana Mazahreh از راهکارهای ابتکاری می‌گوید که کشورهای کم‌آب برای مقابله با بحران کم‌آبی دی پیش گرفته‌اند و موفق هم شده‌اند.

اولین نکته ای که از این سخنرانی به نظر می رسد و حتی در عنوان آن نیز پیداست، استفاده از #عدد_سه در سخنرانی است. سخنرانی حول پیشنهاد سه راه حل می گردد. یک جای دیگر، در اواخر سخنرانی نیز، تعداد مزایایی که برای آب انبار سنگاپور ذکر می کند سه تاست.

شروع این سخنرانی، از نوع #شروع_شیرجه_ای است. مشکلی که در مورد آن قرار است راه حل ارائه شود، در ابتدای سخنرانی به طور شفاف و ملموسی بیان می شود. ابتدا وضعیت بحرانی شهر خودش را توصیف می کند، طوری که برای همه قابل لمس باشد؛ بعد، آن را به تمام شهرها و کشورهای دیگر هم تعمیم می دهد و می گوید همین مشکل در شهرهای دیگر هم وجود دارد یا در حال وقوع است. اینجا، جایی است که مخاطب می داند ادامه سخنرانی بر زندگی او نیز اثر خواهد گذاشت و با سخنران همراه می شود.

از نکات جالب این سخنرانی، #معنی_دار_کردن_اعداد است. وقتی در یک سخنرانی، خصوصا علمی، یک عدد را بیان می کنید، اغلب اوقات این عدد به جز برای بخش کوچکی از مخاطبین معنی خاصی ندارد. شما حس می کنید که این عدد چقدر کوچک یا چقدر بزرگ است و همین شما را به اعجاب وا می دارد؛ اما مخاطب شما لزوما چنین حسی ندارد. لازم است عدد را به گونه ای ترجمه کنید که برای مخاطبین ملموس باشد و با زندگی مخاطب سر و کار داشته باشد. وقتی سخنران از ۱۰۰ لیتر جیره روزانه آب سخن می گوید، برای بسیاری از مردم این عدد معنی خاصی ندارد؛ ولی وقتی آن را به زبان زندگی روزمره تبدیل می کند، آن وقت است که همگی حس می کنیم شرایط چقدر بحرانی است.

سخنرانی حول ارائه سه قانون یا سه راهکار می چرخد. هر قانون، به صورت یک جمله صریح بیان می شود و بر روی اسلاید نقش می بندد. سپس آن قانون با چند مثال، یا نشان دادن تصاویر مرتبط، توصیف می شود. برای توصیف از جملاتی استفاده می شود که برای مخاطب قابل لمس باشد. استفاده از توصیفاتی مانند «فقط ۱۰ کشور ذخیره آب کمتر از اردن دارند» یا «۶۰ درصد آب مصرفی سنگاپور وارداتی است» برای ملموس کردن میزان کم آبی این کشورها استفاده شده است.

انتهای سخنرانی، همانطور که انتظار می رفت، شامل #دعوت_به_اقدام است. یعنی مخاطب را دعوت می کند که اگر با سخنان او هم عقیده است، اکنون چه کاری باید انجام دهد. گفته بودیم که هر سخنرانی در انتها باید #دعوت_به_اقدام داشته باشد تا سخنرانی بی نتیجه باقی نماند.