سرپرست آزمایشگاه هوش مصنوعی و بینایی ماشین دانشگاه استنفورد از یک پروژه بزرگ صحبت می‌کند و اینکه چگونه به کمک هوش مصنوعی به کامپیوتر یاد داده‌اند اشیاء و حالات آن را تشخیص دهد. Fei Fei Li از راه درازی که در پیش دارند سخن می‌گوید و چشم‌انداز روشنی که در پی آن خواهیم داشت را برای ما ترسیم می‌کند.

هرکدام از سخنرانی‌های اثرگذار، یک کلاس درس عینی برای آشنایی با تکنیک‌های سخنرانی است. در ادامه این نوشتار، برخی از نکات سخنرانی «چگونه به کامپیوترها یاد می دهیم که ببینند» می‌آید.

همانطور که گفته شد، شروع یک سخنرانی باید #شروع_شیرجه_ای باشد؛ یعنی مخاطب را به ناگاه به وسط موضوع پرتاب کند. سخنران، با پخش یک کلیپ ویدئویی، چنین هدفی را دنبال می کند تا توجه ها را جلب کند. سپس به #بیان_مشکل می پردازد؛ اینکه کامپیوتر در انجام کار یک کودک سه ساله هم مشکل دارد. با مثال های مختلف، هم کاربردهای مختلف «بینایی ماشین» را بیان می کند، هم اهمیت موضوع را می رساند.

پخش کلیپ ویدئویی در ابتدای سخنرانی، از راه‌های یک شروع شیرجه‌ای برای جلب توجه مخاطب است.

از آنجا که این ارائه، یک ارائه فنی و علمی به حساب می آید، سخنران به این موضوع می پردازد که چرا حل این مساله دشوار است. در این راستا، برخی از چالش هایی را که با آن مواجه شده است بیان می کند. معمولا لازم نیست بن بست های علمی که در راه خود با آن مواجه شده اید را بیان کنید؛ این مساله البته استثناهایی هم دارد؛ مثلا وقتی راه حل اولیه بدیهی و خوب به نظر می رسد و ممکن است در ذهن مخاطب ایجاد سوال کند: چرا به جای تمرکز بر روی بهبود الگوریتم، به سراغ روش یادگیری از طریق مشاهده رفتیم؟

مهم است که #استفاده_از_اعداد چگونه باشد. دقیقه هشتم، برای نشان دادن بزرگی کار انجام شده، از چند عدد ساده و قابل درک استفاده می کند: تعداد کسانی که کمک کردند، از چند کشور، چه تعداد عکس، … وقتی از اعداد استفاده می کنید، حتما از #اعداد_ملموس استفاده کنید.

در دقیقه دهم، جمله ای می گوید که می داند با تشویق روبرو می شود؛ اینکه نتایج تحقیق خود را به رایگان در اختیار پژوهشگران قرار داده است. در اینجا، کمی #مکث می کند و اجازه می دهد تا مورد تشویق قرار گیرد. بهتر است اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتید، اجازه دهید تا شما را تشویق کنند. تشویق مخاطب را قطع نکنید.

لحظه خاصی در سخنرانی شما هست که تشویق مخاطب را به همراه دارد. آن لحظه را از قبل شناسایی کنید.

مباحث فنی به زبان ساده با اسلایدهای گویا بیان می شوند. بین مباحث فنی، فاصله ایجاد می کند تا مباحث خسته کننده نباشند. البته این موضوع به #نوع_مخاطب شما هم بستگی دارد و وقتی مخاطب تخصصی تر باشد، کمتر نیاز می شود، اما به هر حال لازم است.

یکی از نکات جالب این سخنرانی این است که هر مرحله، عمق بیشتری به مباحث خود می دهد. یعنی اول یک مساله ساده و راه حل را بیان می کند، بعد مشکل را می گوید، در مرحله بعد، راه حل جدید و پیشرفتی که کرده اند را نشان می دهد. دستاوردها و کاربردها به تدریج نمایان می شوند. مثلا، مرحله اول تشخیص اشیا توسط کامپیوتر است؛ مرحله دوم، ساختن جمله بر اساس آنچه می بیند.

در نهایت، مسیر پیش رو را با یک #تشبیه زیبا نشان می دهد: «این همه تلاش کردیم تا به سه سالگی برسیم؛ راه زیادی تا ۱۳سالگی و بعد از آن وجود دارد».

یکی از تکنیک های زیبایی که در این سخنرانی به کار رفته، تکنیک #بازگشت_به_ابتدا است. در انتهای سخنرانی، به عکسی که در ابتدا نشان داده بود بر می گردد و رازی را در مورد آن بر ملا می کند. از این بازگشت استفاده می کند تا مسیر پیش رو را توصیف کند.

جایی که مرا بیش از همه تحت تاثیر قرار داد، جایی است که در انتهای سخنرانی، جهان رویایی یا #آرمانشهر خود را ترسیم می کند؛ یعنی می گوید اگر ایده ای که من دنبال می کنم اجرایی شود، جهان چقدر زیبا خواهد شد. این، کاری است که باید در انتهای سخنان خود انجام دهید تا به کسانی که می خواهند مسیر شما را ادامه دهند انگیزه دهید؛ و این سخنران، به زیبایی این کار را انجام می دهد.

ترسیم آرمانشهر مورد نظر شما در انتهای سخنرانی به مخاطبین انگیزه می‌دهد که ایده شما را دنبال کنند.

اشاره ای که به فرزندش و نسل بعد دارد، یعنی برای پیمودن این مسیر باید صبر و حوصله داشت و اگر تحقیقات من در کوتاه مدت به نتیجه مطلوب نرسید، حداقل برای نسل های بعد مفید خواهد بود.

#پایان_سخنرانی باید #پایان_خاطره_انگیز باشد. استفاده از ترکیبات خاص و گفتن یک جمله زیبا، یکی از راه های ماندگار کردن پایان سخنرانی است. به نظرم، این جمله را می توان در همین راستا تعبیر کرد: «ما به ماشین یاد دادیم ببیند؛ ماشین به ما کمک خواهد کرد بهتر ببینیم».